11 mei 2020

Hoe is het nu met……Leo Kraaijenbrink?

Onze geweldige mensport kent een groot aantal mensen die in het verleden actief waren in de sport en veel voor de sport hebben betekend. Hoefnet ging op zoek naar een aantal van deze coryfeeën om te vragen hoe het nu met ze gaat. In deze aflevering het woord aan Leo Kraaijenbrink.

Import Fries

Wie Fries vierspan zegt, zegt Leo Kraaijenbrink (1952). De in Gouda geboren ‘import’ Fries kwam als jochie via zijn ouders terecht bij een stalhouderij in de kaasstad waar hij het menvirus te pakken kreeg: “Ik mestte daar onder andere de stallen uit en ging mee als palfrenier. Het mooiste moment was altijd als de koetsier op de terugweg van een rit mij vroeg of ik wilde rijden, daar deed ik het allemaal voor!” Hij kwam in aanraking met ‘Tante Bets’ en zij hielp hem verder, wat resulteerde in een startplaats op het EK in Windsor in 1973, waar de toen 21-jarige Leo zijn internationale debuut maakte. Ook Abraham Chardon, de vader van IJsbrand, en Jan Westers, maakten de reis naar het Verenigd Koninkrijk. “Ik weet nog goed dat ik niet kon eten van de spanning, zo zenuwachtig was ik! In die tijd reden we de marathon nog gewoon met de presentatiekoets en droegen we een bolhoed en schootskleed. Mijn moeder had speciaal voor de ontvangst bij koningin Elizabeth een smoking voor me gehuurd, ik was diep onder de indruk van dit hele evenement.”

WK Apeldoorn 1988

Buikpijn voor de marathon

Het vierspan Friezen van Leo viel enorm op en werd in Windsor verkocht naar Amerika waarna Leo de gelegenheid kreeg zich in Friesland te vestigen. Inmiddels was wel duidelijk dat het vierspan een enorme promotie vormde voor het Friese paard en zodoende werd de Stichting Fries Vierspan in het leven geroepen. Vanaf dat moment kreeg Leo diverse Friese paarden tot zijn beschikking waarmee hij aan negen Wereldkampioenschappen en diverse Europese kampioenschappen deelnam. Leo werd ook een aantal keer reservekampioen op het Nederlands Kampioenschap en maakte in 1984 deel uit van het Nederlandse team op het WK in Szilvásvárad: “In die tijd was Gé König onze chef d’équipe en waren we samen met Tjeerd Velstra, Theo Weusthof en Kees van Opstal naar Hongarije afgereisd. Ik schrok me kapot toe Gé zei dat ik in het team zat! Toen hij vroeg of ik dat wel wilde, kreeg ik zelf niet eens de kans om antwoord te geven, de jongens die met me mee waren zeiden direct dat het goed was! Toen we de marathon gingen verkennen, kregen we buikpijn, wat een zware trajecten waren dat, dwars door het Bükk gebergte. Ik dacht dat mijn Friezen dit niet zouden redden, dus ik heb er alles aan gedaan om ze er doorheen te krijgen. Uiteindelijk was ik zelfs beste Nederlander! Tjeerd ging onderuit en Van Opstal werd gelanceerd. Mijn bokrechter was zelfs zo bang op de steile heuvels dat hij achterop ging staan!”

WK Frauenfeld 1974

Wereldruiterspelen Stockholm

Leo blikt met heel veel plezier terug op de tijd dat hij actief was als vierspanrijder en hij met zijn collega-rijders avonturen beleefde. Eén herinnering springt er absoluut uit en dat is zijn deelname aan de Wereldruiterspelen in Stockholm in 1990: “Dit was gewoonweg een fantastische wedstrijd. De mensen die het organiseerden waren geweldig, het publiek was in groten getale aanwezig en de marathonhindernissen waren adembenemend. De hindernissen waren groot en op hellingen gebouwd. De paarden kregen heel wat voor hun kiezen in de 30 kilometer lange marathon, want het was heel warm weer, maar er was voldoende ijs aanwezig bij de rust en de finish. De start van de marathon vond plaats in het Olympisch stadion, wat een geweldige ervaring was dat!”

Ook de keer dat Leo met zijn vierspan naar Calgary werd gevlogen om daar een show te geven heeft een diepe indruk achtergelaten: “We hadden een show gegeven in Duitsland en toen werden we gebeld of we naar Canada konden komen. Uiteindelijk zijn we daar met 5 paarden acht dagen geweest. Daar was het vierspan rijden nog helemaal niet bekend en het publiek begon al te klappen als ik een gewone volte reed!”

"Hoe laat moet jij starten Leo?"

Nadat zijn carrière als wedstrijdrijder na de Wereldruiterspelen in1994 tot een einde kwam, bleef het even stil rondom Leo. In 2009 besloot hij een kijkje te nemen op de wedstrijd in Assen waar Mark Weusthof hem lachend aansprak met de woorden: “Hoe laat moet jij starten Leo?”. Dit inspireerde hem om terug te komen in de sport en vanaf die tijd pakte Leo de mensport weer op en begon les te geven aan de jeugd. Momenteel begeleidt hij een aantal jeugdmenners via menverenigingen in het noorden en hij helpt diverse menners zoals Gjalt-Jan Jansma en Harry Streutker. Zodra de wedstrijden weer van start gaan, zal Leo ook weer regelmatig op de wedstrijdterreinen te vinden zijn om zijn pupillen te helpen.

WK Apeldoorn 1982

Auteursrechten voorbehouden. Overname zonder bronvermelding en toestemming via info@hoefnet.nl niet toegestaan.